005.

Przemierzałam swoim autem bogate dzielnice, by dotrzeć do tej właściwej. Słońce już dawno zaszło, a księżyc zastępował jego miejsce. Wysokie drzewa kołysały się w rytmie wiatru, a on sam, wydawał różne dźwięki. Zatrzymałam swój samochód przy dużym, brązowym budynku. Wkoło był niewielki ogródek. Na drzwiach był taki sam adres, który widniał na ekranie mojego telefonu. Czekałam, aż drzwi otworzą się, a w nich stanie moja ofiara. W oczekiwaniu, przypomniała mi się wczorajsza rozmowa.

- Justin Bieber - wychrypiał. Więc będziemy rozmawiać o Justinie Bieberze? Może przynajmniej dowiem się czegoś więcej. Odłożył trzymaną szklankę i usiadł na fotelu, który znajdował się naprzeciwko mnie.

- Więc?   
- Najpierw powiedz jak tam u ciebie - przełknął, opierając się o fotel.
- Nie widziałam go dzisiaj. Szczerzę? Wątpię, żeby był pilnym uczniem i pojawiał się codziennie w szkole - mruknęłam, poprawiając się na siedzeniu. Kusiło mnie, żeby spytać Nicka o jego rany na rękach. Jestem ciekawa co mu się stało, ale nie chcę by się teraz wściekał. Ten mężczyzna jest najbardziej nerwowym człowiekiem na świecie jakiego znam. Nie chcielibyście go widzieć, gdy jest zdenerwowany.
- Dowiedziałem się, że jutro wieczorem wychodzi do klubu. Pośledzisz go trochę, ale staraj się, żeby cię nie zauważył. Zobaczysz z kim się spotyka, a może nawet uda ci się coś podsłuchać. To nie jest coś, czego nigdy wcześniej nie robiłaś - westchnął, przecierając swoje ręce i krzywiąc się z bólu. 
- Kto ci to zrobił? - spojrzałem na jego pokrwawione nadgarstki, a potem na niego. 
- Holly uważaj na siebie - powiedział, ignorując moje pytanie. Oh, no tak. Nie jest zbyt wylewny. Pokiwałam głową i wstałam z miejsca.

Drzwi gwałtownie się otworzyły, a w nich stanął wysoki chłopak. Zbiegł po kilku schodkach i skierował się w stronę pomieszczenia, gdzie był zaparkowany czarny Range Rover. Ostrożnie nim wyjechał, po czym wysiadł z auta, by móc zamknąć drzwi od garażu i wrócić z powrotem do samochodu. Odpaliłam silnik swojego pojazdu i zaczęłam wolno jechać za Bieberem, tak aby mnie nie zauważył.

* 

Droga była prosta, prowadząca przez zakorkowane ulice Nowego Jorku. Zaparkowałam swoją brykę na parkingu przed klubem. Wokół było masę ludzi. Na budynku widniał duży, oświetlony kolorowymi światłami napis "HEAVEN". Ochroniarze przepuszczali ludzi, a oni bez przepychania się wchodzili do budowli. Odwróciłam głowę w bok, by zobaczyć wysiadającego ze swojego wozu Justina. Dopiero teraz zauważyłam, że ma na sobie czarne, wiszące w kroku spodnie, jaskrawą koszulkę i  ramoneskę. Wyglądał dobrze. Wolnym krokiem udał się w stronę wejścia, a ja za nim. Bez problemu wpuścili mnie do środka. W środku było bardzo głośno, takie coś niezalecane dla osób o wrażliwym słuchu. Tańczące pary, ocierały się o siebie, jak w jakimś zoo. Zaczęłam iść za chłopakiem. Prawie każdy witał się z nim, więc musiał bywać tu dosyć często. Usiadł przy barze, gdzie obsługiwał młody barman i zamówił drinka. Wstał ze swojego miejsca, by przywitać się z jakąś blondynką i ruszył z nią na parkiet.

* 

 Siedziałam przy barze sącząc swojego drinka.

W mojej kieszeni rozbrzmiał dźwięk przychodzącej wiadomości. Wyciągnęłam telefon, przejechał palcem po ekranie, aby odblokować blokadę i zobaczyć kto do mnie napisał.

Od: Nick

Jak Ci idzie? 

Miałam już zamiar mu odpisać, że idzie mi nawet dobrze, ale właśnie w tym momencie zostałam przygwożdżona do ściany. Silne ramiona nie pozwalały mi wydostać się. Nie mogłam zobaczyć kim jest osoba, która pozbawiła mnie jakiekolwiek ruchu, bo było zbyt ciemno. Poczułam oddech na swojej szyi, a po chwili jak ktoś delikatnie muska moją skórę. Próbowałam odepchnąć tego, kto to robił.

- Zgubiłaś się, shawty? Mam pomóc odnaleźć ci drogę do domu? - wyszeptał mi do ucha, po czym przygryzł jego płatek. Poczułam strach. Może to dziwne, ale tak było. Nie myślicie sobie, że ja, Holly Stones, niczego się nie boję. Skąd mam wiedzieć co ten koleś mógłby mi zrobić? Chciałabym jeszcze trochę pożyć i nie zostać zgwałcona. - Chyba, że wolisz pójść ze mną. Co ty na to? - przybliżył się bliżej mnie i położył swoje dłonie na mojej talii. Moje serce zaczęło szybciej bić, a żołądek zaczął boleć. Nie mogłam nic powiedzieć. - Twoje milczenie uznaję za zgodę. Holly jesteś silna, Holly jesteś silna, Holly jesteś silna - powtarzałam w głowie. 

- Zostaw mnie! Kim ty w ogóle jesteś?! - krzyknęłam i odepchnęłam go od siebie. Moja pewność siebie wróciła. Popchnął mnie ponownie na ścianę, a moje plecy zabolały z bólu, gdy gwałtownie o nią uderzyłam. Nasze twarze dzieliły zaledwie kilka centymetrów. 

- Nie znasz mnie kochanie? - zapytał. Pokręciłam głową. - Jestem Jus, Justin... Jak wolisz, skarbie. Wolę jednak, żebyś mówiła do mnie Jus - uśmiechnął się łobuzersko. 
Justin? Justin Bieber? 

- Wolę do ciebie nie mówić - ominęłam go. Nie dane było mi odejść, bo Jus złapał mnie za nadgarstek i przyciągnął do swojego ciała.

- Nigdzie się nie wybierasz...